Αυτό ακριβώς λέμε στα παιδιά όταν ζητάνε φαγητό ανάμεσα στα προγραμματισμένα γεύματα τους. Η κουζίνα έκλεισε.
Η πλειοψηφία των γονιών μπορεί να πιστεύει ότι το κλείσιμο της κουζίνας είναι μια σκληρή πράξη προς τα παιδιά (μάλλον γι αυτό με κοιτάνε καλά καλά όταν τους το λέω). Στην πραγματικότητα είναι μια βοηθητική πράξη.
Όταν ανάμεσα στο πρωινό και το μεσημεριανό έχει μεσολαβήσει ένα διαρκές τσιμπολόγημα από μπισκότα, φρούτα, χυμούς και κέικ το παιδί δεν πεινάει ή δεν πεινάει τόσο ώστε να φάει όλο του το μεσημεριανό (άρα γι αυτό δεν τρώει, έχει φάει ήδη).
Τρώμε πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό και βραδινό. Τα γεύματα έχουν προκαθορισμένη ώρα και ανάμεσα τους μεσολαβούν 2.5-3 ώρες. Ανάμεσα στα γεύματα η κουζίνα είναι κλειστή και από εκεί βγαίνει μόνο νερό.
Όταν η κουζίνα κλείνει σημαίνει μεταξύ άλλων ότι:
Αφήνουμε χρόνο μεταξύ των γευμάτων και των σνακ, έτσι ώστε τα παιδιά να ρυθμίζουν την όρεξη τους και τελικά να πεινάνε.
Ενισχύει την προβλεψιμότητα γύρω από το χρονοδιάγραμμα των γευμάτων και των σνακ (γνωρίζουν τι να περιμένουν).
Κατευθύνει τα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν καμία σχέση με το φαγητό.
Οι γονείς μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια την ποσότητα της τροφής που κατανάλωσε το παιδί.
Οδηγεί σε αύξηση των ημερήσιων θερμίδων. Ναι ναι μία από τις πιο χρήσιμες παρέμβασης για την βελτίωση αύξησης βάρους είναι η αποφυγή του τσιμπολογήματος.
Κλείνουμε τις κουζίνες μας σαν πράξη φροντίδας και σταματάμε να κοιτάμε καλά καλά την θεραπεύτρια σίτισης!
