Ένα μωρό, παιδί ή έφηβος που δεν τρέφεται ή δεν σιτίζεται επαρκώς είναι ένα  απογοητευτικό, στενάχωρο και μερικές φορές, ιατρικά ανησυχητικό  ζήτημα.  Οι γονείς συχνά αντιλαμβάνονται ότι το μωρό, το παιδί ή ο έφηβος δυσκολεύεται να τραφεί. Ωστόσο, πολλές φορές η πληροφορία που τους μεταφέρεται είναι ότι πρέπει να περιμένουν μέχρι το παιδί να μεγαλώσει και ότι «όλα τα παιδιά είναι επιλεκτικά» και «όλα τα παιδιά ξεπερνούν την εκλεκτικότητα τους». Ακόμα πιο συχνά αυτό που ακούν είναι ότι το παιδί έχει ζητήματα συμπεριφοράς και γι’ αυτό δεν τρώει ή ότι οι γονείς ευθύνονται για το ότι το παιδί τους δεν τρώει. 

Στην πραγματικότητα η έρευνα δείχνει, ότι οι δυσκολίες σίτισης είναι εγγενείς και περίπου το είκοσι τις εκατό όλων των παιδιών θα αντιμετωπίσουν κάποιο είδος διατροφικής πρόκλησης σε ένα ή άλλο σημείο από τη γέννηση έως την ηλικία των πέντε έως εφτά ετών. Η έρευνα δείχνει επίσης ότι μόνο περίπου το πενήντα τις εκατό από αυτά τα παιδιά θα «ξεπεράσουν» εντελώς τις δυσκολίες στη διατροφή τους.